Tor curlingowy
Mecz curlingowy rozgrywany jest na specjalnym "boisku" na lodzie, nazywanym torem curlingowym. Jest on prostokątem o szerokości od około 4,3 m do około 4,8 m i długości od 44,5 m do 45,7 m. W jego obrębie znajduje się cały szereg opisanych poniżej linii, niezbędnych do rozegrania meczu, oraz dwa domy curlingowe (koncentryczne okręgi) po obu stronach toru. Na skrajach umieszczone są hacki, z których wybijają się zawodnicy, zagrywający w danym momencie kamień.
Ze względu na konieczność wyrysowanych linii oraz domów, curling nie może być rozgrywany na większości obiektów hokejowych w Polsce, ponieważ przepisy stanowią, iż na takim lodowisku nie mogą się znajdować żadne nadmiarowe malunki (za wyjątkiem logo sponsorów).
Na powyższym rysunku kamień zagrywany byłby z hacka po prawej stronie. Zawodnik jest zobowiązany wypuścić kamień, nim ten dotknie pierwszego hog line'a. Wypuszczony kamień, by brać udział w grze, musi w całości przekroczyć drugi hog line[1]. Kamień, który w całości przekroczy back line zostaje usunięty z toru. Podobnie rzecz się ma z kamieniem który dotknie linii bocznej toru.
Pomiędzy dalszym hog line'em a tee line (linię przebiegającą przez środek domu), z wyłączeniem samego domu, znajduje się strefa "wolnych" strażników. Żeby kamień był do niej zaliczony, musi znajdować się w całości w strefie.
Na skrzyżowaniu tee line'a z centre line'em znajduje się tee (nie zaznaczony na rysunku). Obszar pierwszego okręgu wokół niego nazywany jest guzikiem.
Jakość lodu
Ze względu na specyfikę curlingu, który należy do sportów precyzyjnych, tor curlingowy wymaga specjalnego przygotowania, dużo bardziej dokładnego niż lodowiska do hokeja czy jazdy figurowej. Przede wszystkim musi on być bardzo równy, by uniknąć efektu spadania kamieni w którąś stronę toru. Dodatkowo nie może posiadać żadnych większych rys, grudek itd., które wpływałyby na tor lotu kamienia. Właśnie dlatego bardzo trudno jest współgrać curlerom z łyżwiażami, a już tym bardziej hokeistami, którzy mają w zwyczaju "rycie" lodu przy okazji hamowania itp.
Pebblowanie
Aby kamień curlingowy mógł poruszać się w normalny dla gry sposób, powierzchnia lodu nie może być płaska. Na zupełnie równej tafli siła tarcia sprawia, iż kamień bardzo szybko zwalnia i zatrzymuje się. Lód do curlingu podlega przed rozpoczęciem meczu procesowi pebblowania, to jest skrapiania lodu za pomocą specjalnego urządzenia. Dzięki temu tor pokrywany jest serią "wypustek", a spód kamienia curlingowego ma kontakt ze znacznie mniejszą powierzchnią lodu i efekt tarcia jest redukowany.
Po pebblowaniu często odbywa się też nipowanie, mające na celu ścięcie ostrych czubków pebbli (wypustek) do równego poziomu, mającego sprawić, by kamienie poruszały się równo w obrębie całego toru.
Przypisy
- ^ Od tej reguły istnieje pewien wyjątek, jednak pozostaje on bez znaczenia dla ogólnych zasad gry.